Zoals de trouwe lezers zich wellicht herinneren was ik doende met nieuwe puntjes in de kerstvakantie. Hierbij gingen dingen niet zoals ik wilde, werd ik een beetje boos en besloot een veel te strakke veer in te korten omdat ik hem er anders niet inkreeg. Die veer dient om het stilzittende puntje op zijn plaats te houden. Hier een plaatje van het ontstekingshuis:
Even voor de duidelijkheid: het stilstaande puntje heeft een beetje draaiende bewegingsvrijheid, als je met een schroevendraaier wat morrelt gaat hij wat heen en weer.
OK, de puntjes zaten er een week of twee in en de motor had prima gelopen toen wij op een mooie zaterdagochtend afreisden van Diemen naar Oostenrijk. We kwamen tot Amersfoort met zacht zoemende motor...tot hij begon te hikken en er tweehonderd meter verderop mee ophield. Ik dacht eerst aan de bobine, die zat niet in mijn uitgebreide reservedelen- en gereedschapset, en besloot de wegenwacht te bellen. Die was er bloedsnel (terwijl wij nog gezellig aan de koffie uit de thermosfles zaten) en riep na 20 seconden: de puntjes gaan niet open. Ik denk damn, hoe kan dat nou, en begon een verhaal over zelf verwisseld en zo, en dat dat moeilijk ging (ik durfde niet te vertellen dat ik de veer had ingekort). Hij gaf wat tips in de trant van: dan moet je dat schroefje losdraaien en die los, dan kun je de boel draaien etc etc. en dan gaat het. OK, ik keek zelf ook eens goed en zag dat het kunststofblokje wat aan het bewegende puntje zit alleen op het laagste punt contact maakte met het nokje op de as (als je heel goed kijkt kun je het op de foto zien), en trok de conclusie: waarschijnlijk is dat blokje dan daar meer weggesleten en daardoor komt het puntje niet hoog genoeg meer. Dus om verdere slijtage te voorkomen zeg ik tegen de man: heb je wat olie bij je om op dat asje te doen ? Welwillend pakt hij een vetknijpspuit en zet lekker dik vet op het asje...
Waar moet je naar toe ? vraagt hij, naar Oostenrijk ? OK linksaf en dan rechtuit, dan kom je er vanzelf. Vol goede moed reden we richting Arnhem, begint hij weer te sputteren. Ik spring eruit, zet de afstand wat groter (kwartslag of zo) morrel wat aan het stilstaande puntje, starten en lopen. Dat ritueel heb ik een keer of vijf herhaald tot bij Stuttgart, en vandaar gingen de laatste 2 uur perfect.
Oostenrijk was perfect met heerlijk verse sneeuw:
maar na een weekje moet je weer naar huis. De auto had een week stilgestaan, het was steenkoud (-15 of daaromtrent) op de ochtend van vertrek en het bleek nodig om de accu even in de douchebak op te warmen om tot het gewenste startresultaat te komen. Verder krijste de tellerkabel de eerste 5 kilometer, maar daarna reed het geweldig, al was de kachel in de verste verte niet bij machte om de eerste uren tot een acceptabele cabine temperatuur te komen. Op de Duitse autobaan reed hij fantastisch, 800 km lang 130 op de klok, met uitschieters naar 160 berrugie af...tot...Amersfoort ! Begint hij weer te sputteren, ***wagen ! Weer morrelen en zo, tot Diemen, de laatste meters sputterend tot op de oprit.
Gisteren met de stroob erbij eerst de boel ntjes weer op tijd en contacthoek gezet, blijft hij een beetje hikken. Puntjes schoongemaakt met aceton, 1200 schuurpapiertje ertussen door gehaald, iets beter, maar niet perfect. Toen het ontstekingshuis van mijn oude 1100 motor afgehaald, erop gezet, afgesteld, en lopen als een tierelier ! Daarna het bewegende puntje van de oorspronkelijke ontsteking gecontroleerd: afslijten van het kunststofblokje verwaarloosbaar.
Al met al kom ik na wat nachtjes peinzen tot de volgende waarschijnlijkste conclusies:
1. De eerste storing was te wijten aan een verlopen positie van het niet bewegende puntje door te slappe veer veroorzaakt door gekluns mijnerzijds, categorie bloopers.
2. De rest was te wijten aan vet tussen de puntjes die een beetje inbrandt en daardoor voor een slecht contact zorgt; door het morrelen kwam het bewegende puntje weer op een 'vers' stukje contactvlak en ging het weer een tijdje goed.
