Hup, rollen met je handel

[JelleP]

Je kunt er de laatste tijd niet meer omheen, en dat is nu ook precies hun bedoeling: de oldtimer als rijdend reclamebord. Met de nadruk op rijdend; tot een aantal jaar terug was het vooral de van plamuur, roest en verf in de Italiaanse tricolore bijeen hangende Fiat 500 die menig dorpscentrum opfleurde. Doel: besluiteloze voorbijgangers de dertien-in-een-dozijn pizzeria in lokken.
Nu is daar an sich natuurlijk niets mis mee: in een tijd van saai en degelijk grijszilver leaseblik valt zo’n klassiekertje direct op, en zie maar eens een beter reclamebord te vinden. Toch steekt het als autoliefhebber om van de bediening te horen dat het wegrottende wagentje het ‘misschien nog wel doet, maar al jaren niet meer gereden heeft’. Daarbij, zonder vier bandjes die op z’n minst luchtdicht zijn is de auto sowieso weinig functioneel wat rijden betreft.

Het kan zijn dat ik er sinds de aanschaf van mijn Renaultje meer op ben gaan letten, maar deze mistroostige trend lijkt zich langzaam te gaan keren, en die hulp komt uit onverwachte hoek: jongeren en hun hippe start-up-bedrijfjes.
Vraag het een niet-autoliefhebber en de oldtimerhobby wordt nog te vaak geassocieerd met oude, rijke, enigszins saaie mannen die getooid met baret en sjaal en een sigaar in de mondhoek in hun klassieke Saab of Jaguar door het Gooi flaneren. Ik raad die mensen aan eens in de stad te gaan kijken als er een festival of markt gaande is. De meest exotische etenswaar koop je niet meer in de poffertjeskraam, maar bij de foodtrucks. Tien jaar geleden zag je ze nog nauwelijks, nu vallen ze al vrijwel niet meer op: de Citroen ribbelbusjes, Renault Estafettes en Volkswagens T1 t/m 4 met vrolijke beschildering en namen als De Melksnor, Madame Poulet, Bier en Frieten en Kaas in ’t Bakkie. Deze wagens staan er altijd prachtig bij, geen vlekje of deukje te bekennen, en als je niet oppast halen ze je op de snelweg nog behoorlijk pittig in ook. Rijden, dat kunnen ze wel.

Niet alleen de mobiele horeca heeft deze manier van adverteren ontdekt, ook andere kleine bedrijfjes kunnen er wat van. De opvallend bestickerde oldtimertjes hoeven niet meer weg te roesten op het stoepje voor de deur, ze dienen nu gewoon als het dagelijks vervoer van de nieuwste generatie ondernemers. Barbiers, 3D-print-bedrijfjes, coffeeshops: zonder opvallende klassieke bedrijfsauto hoor je er in de randstad niet meer bij.
Ik kan niet zeggen dat deze autootjes in volledige ere hersteld zijn; de nieuwe kleurtjes en opgeschroefde vlaggetjes gaan onvermijdelijk ten koste van de originaliteit. Is dat erg? Mwah. Ik ben zelf ook een twintiger, rij ook in een oldtimer die qua kleur verre van origineel is, en merk toch dat ouderen er vaak enthousiast over zijn dat de auto's uit hun jeugd door de jongeren van nu op de weg gehouden worden, origineel of niet. De bandjes zijn hard, de roest verwijderd, de motor loopt goed en ze rijden tenminste. En daar waren ze uiteindelijk toch ooit voor bedoeld?

[Hanz]

LL Draait door, de Visgraatspecialist, de Heren van de Wijn. Allemaal recent gespot in de regio Utrecht: