Een ode aan de R4 Club
Geplaatst: za mei 30, 2020 1:40 pm
De tijd vliegt: eind juni vier ik het alweer 5-jarige bezit van mijn altijd-wat-aan-de-hand R4 roestbakje.
Mijn Renaultje en ik hebben veel meegemaakt. Denk dan niet aan spectaculaire vakanties naar de poolcirkel of de Mongoolse steppes hoor, want verder dan Limburg ben ik er in al die tijd nooit mee geweest. Nee, ik bedoel al die keren dat onderdelen, waar ik voor aanschaf van mijn auto nog nooit van had gehoord, ermee ophielden op de meest onhandige kruispunten van Haarlem en omgeving.
Gelukkig waren vrienden en familie met wél rijdende auto's altijd nabij, en ligt er altijd een sleepkabel in de kofferbak. Maar bovenal is het te danken aan de Renault 4 Club en het forum dat ik de auto nooit heb weggedaan.
Soms waren het ernstige defecten, zoals die keer dat ik, een maand na aanschaf van mijn auto, het arme Cléon motorblokje in de soep liet lopen op weg naar Harry Velthuis in Drenthe. Gezien de hoeveelheid oliedrab die kennelijk nog in het carter lag was het nog een wonder dat we het tot aan de Houtribdijk hadden gered. Dankzij Ido reed de auto nog voor de herfst weer rond met een vervangend motorblok.
Grappig overigens: het met 100 km/h aan gort rijden van je motor voltrekt zich op tamelijk saaie manier (ik bedoel, stuk is stuk, slinger dan als stervende motor voor de gein meteen wat zuigers de atmosfeer in), waar het doorbranden van een simpel schakelaartje in de kachelventilator de auto vult met een spectaculaire rookwolk en je in gedachten al afscheid staat te nemen van een verschroeid stuk schroot.
Het forum van de Renault 4 Club is misschien niet zo levendig als het ooit was, maar vragen worden wél altijd beantwoord. Mensen zijn bereid mee te denken, luisteren of zelfs kijken. Dan hebben we het niet eens gehad over het R4 Kwartier waar meerdere keren per jaar mensen klaarstaan met kennis, kunde en het juiste gereedschap om te helpen onze autootjes op de weg te houden.
Want dat laatste zou toch het doel moeten zijn: met zijn allen de schouders eronder om onze favoriete auto's niet te laten uitsterven.
groetjes,
Jelle
Mijn Renaultje en ik hebben veel meegemaakt. Denk dan niet aan spectaculaire vakanties naar de poolcirkel of de Mongoolse steppes hoor, want verder dan Limburg ben ik er in al die tijd nooit mee geweest. Nee, ik bedoel al die keren dat onderdelen, waar ik voor aanschaf van mijn auto nog nooit van had gehoord, ermee ophielden op de meest onhandige kruispunten van Haarlem en omgeving.
Gelukkig waren vrienden en familie met wél rijdende auto's altijd nabij, en ligt er altijd een sleepkabel in de kofferbak. Maar bovenal is het te danken aan de Renault 4 Club en het forum dat ik de auto nooit heb weggedaan.
Soms waren het ernstige defecten, zoals die keer dat ik, een maand na aanschaf van mijn auto, het arme Cléon motorblokje in de soep liet lopen op weg naar Harry Velthuis in Drenthe. Gezien de hoeveelheid oliedrab die kennelijk nog in het carter lag was het nog een wonder dat we het tot aan de Houtribdijk hadden gered. Dankzij Ido reed de auto nog voor de herfst weer rond met een vervangend motorblok.
Grappig overigens: het met 100 km/h aan gort rijden van je motor voltrekt zich op tamelijk saaie manier (ik bedoel, stuk is stuk, slinger dan als stervende motor voor de gein meteen wat zuigers de atmosfeer in), waar het doorbranden van een simpel schakelaartje in de kachelventilator de auto vult met een spectaculaire rookwolk en je in gedachten al afscheid staat te nemen van een verschroeid stuk schroot.
Het forum van de Renault 4 Club is misschien niet zo levendig als het ooit was, maar vragen worden wél altijd beantwoord. Mensen zijn bereid mee te denken, luisteren of zelfs kijken. Dan hebben we het niet eens gehad over het R4 Kwartier waar meerdere keren per jaar mensen klaarstaan met kennis, kunde en het juiste gereedschap om te helpen onze autootjes op de weg te houden.
Want dat laatste zou toch het doel moeten zijn: met zijn allen de schouders eronder om onze favoriete auto's niet te laten uitsterven.
groetjes,
Jelle