Renault 4 Club Nederland

De hond aan de boom

Als ik de straat in fiets valt de kont met de afbladderende bumper van de R4 al direct op tussen alle andere auto's. Ik neem het mezelf voor hem wat vaker met de neus de andere kant op te parkeren; de voorkant heeft al van iets meer esthetisch opknapwerk mogen genieten dan de achterkant sinds ik hem van de zomer heb gekocht, en is dus net even wat leuker om door begroet te worden na een werkdag.

Ik ben blij dat de dagen weer ietsje langer beginnen te worden waardoor ik na thuiskomst nog een uurtje daglicht over heb. Ik besluit de Vier even uit te laten en te trakteren op een vol tankje; het was immers payday vandaag!
Al sinds de aankoop hangen er aan de sleutelbos drie sleuteltjes: twee zwarte van het fietssleutel-model en een kleiner sleuteltje voor de benzinedop. De twee zwarte sleutels hebben in principe hetzelfde profiel maar ze hebben het nog nooit alletwee op dezelfde dag gedaan. Het lijkt alsof ze met elkaar hebben afgesproken elkaar met onregelmatige tussenpozen af te wisselen. Waarschijnlijk is één van de sleutels gewoon zo ver versleten dat hij het niet meer doet, maar vergeet ik gewoon elke keer welke dan wél de goede was en de oude weg te mieteren. Nogal verwarrend en onpraktisch, maar hee, voor het praktische nut heb ik de R4 natuurlijk niet gekocht.

Als ik bij het tankstation de motor afzet merk ik dat het contactslot weer wat tegenwerkt, zoals wel vaker de laatste tijd. De motor afzetten gaat goed, maar de tweede klik om het contact af te schakelen blijft ergens haken. Ik weet de sleutel nog net zo ver te draaien dat het elektrische contact verbroken wordt en ik de sleutel eruit kan trekken.
De benzineprijzen vallen weer wat mee de laatste tijd en de R4 heeft maar een klein maagje, dus al snel spring ik weer in de auto om naar huis te gaan. Het begint inmiddels te schemeren. Zodra ik de sleutel omdraai merk ik dat het mis is: hij draait wel, maar het voelt alsof ik het hele contactslot aan gort draai. Als ik de sleutel eruit trek merk ik wat er mis is... Het handvat van de sleutel staat bijna haaks verdraaid ten opzichte van de rest en het scheelde echt niet veel of het verbogen deel was afgebroken en in het contactslot blijven hangen. Ook de tweede sleutel weigert het contactslot in te glijden en een behulpzame voorbijganger helpt me de auto in een nabijgelegen parkeervak te duwen. Gelukkig ben ik niet erg ver van huis, maar het idee dat ik mijn auto hier vannacht achter moet laten, zonder mogelijkheid om de bestuurdersdeur af te sluiten, staat me erg tegen.

Met wat ducttape en tie-wraps die ik in de auto heb liggen sluit ik de bestuurdersdeur provisorisch af, en via de rechterdeur kruip ik naar buiten. De complete radioconsole neem ik ook mee, alles om de auto maar zo oninteressant mogelijk achter te laten. Ik koppel de accu af en trek de bobinekabel los, voor het geval een onverlaat probeert de auto te starten door de bedrading van het contactslot kort te sluiten: een trucje dat ik overwogen heb, maar nooit gedaan heb en het nu ook niet besluit te doen uit angst voor schade. De parkeerplaats ligt een klein stukje van de bewoning af en er worden hier 's nachts veel vernielingen gepleegd. Aan de andere kant van de parkeerplaats staat een officiële hangplek voor jongeren.
Terwijl ik in het inmiddels opgetrommelde witte Koreaanse leaseblikje van mijn broertje stap kijk ik nog even achterom. Het voelt alsof ik een hondje achterlaat in een donker bos, vastgebonden aan een boom...

beetje vet in het contactslot doen. geen WD40 of zoiets maar iets vettigs, olie of nog beter grafiet(vet).

De reddingsactie

In de Xsara Picasso van mijn ouders rij ik naar de GAMMA. Zij hebben een sleutelservice en ik heb goede hoop dat zij de kapotte sleutel kunnen reproduceren. Ik had op dat moment nog niet bedacht om de kapotte sleutel eens te vergelijken met het mysterieuze tweede sleuteltje, en had dus ook nog niet gezien dat ze eigenlijk hetzelfde zijn, al heeft de ene wat scherpere hoekjes dan de andere.
Bij de GAMMA aangekomen blijkt dat zij me niet kunnen helpen. Om een sleutel te kopieren moet de sleutel intact zijn, en rechtbuigen betekent vrijwel zeker het doormidden breken van de sleutel. Volgens de medewerker moet een echte sleutelmaker er weinig moeite mee hebben, maar helaas is het vrijdagavond en zijn alle normale winkels dicht. Een nieuwe sleutel gaat vanavond niet meer lukken.

Ik wil de auto echt weg hebben en ik wil hem echt niet op de ongure parkeerplaats laten staan vannacht. De auto staat nog geen twee kilometer van huis en de weg ernaartoe bestaat enkel uit 30- en 50 km/h zones. Ik besluit de auto te gaan slepen, al heb ik dat nog nooit gedaan.
Een vriend is wel in voor het avontuur, maar heeft geen sleepkabel liggen. Niemand die ik het vraag. In de Picasso rijden we naar het scoutingclubhuis waar ik de sleutels van heb. Er liggen behoorlijk stevige henneptouwen en ik besluit dat het wel verantwoord is het daarmee te proberen. In het slechtste geval knapt het touw, maar aangezien de route enkel door de bebouwde kom gaat en het rustig op de weg is moet dat verder geen gevaar opleveren.

Op het donkere parkeerterrein hebben zich inmiddels wat mensen verzameld. Een aantal auto's staat geparkeerd waarvan een aantal gevuld zijn met een lichte rookwalm. Gelukkig heerst er niet per se een grimmige sfeer, maar ik wil de auto hier wel weg hebben. Ik trek de bestuurdersdeur open. De tape doet zijn werk goed: er is redelijk wat kracht voor nodig om de deur open te trekken. Ik rol de auto naar het midden van het parkeerterrein en ik word vanuit de Golfjes, Subaru's en de hangplek geamuseerd gadegeslagen als ik, met een sterke zaklamp en het touw, onder de auto kruip. De ruimte onder de Vier is nogal beperkt, vooral aan de voorkant, maar na een aantal pogingen lukt het me om met één hand een knoop om de stabilisatorstang te leggen. Met de auto op de handrem trekken we beiden hard aan het touw: de knoop houdt het. Het andere uiteinde bind ik om de trekhaak van de Picasso en ik hang een fluorescerend hesje om het midden van het touw.
Een politieauto draait het parkeerterrein op. Ik realiseer me dat het redelijk verdacht lijkt om een auto zonder sleutels mee te nemen van een dergelijk parkeerterrein om 22:30. Gelukkig heb ik mijn portemonnee met legitimatie en kentekenbewijs bij me. Maar de politieauto rijdt door.

Ik koppel de accu aan, en de verlichting en alarmlichten werken goed. Gelukkig is het contactslot niet in de volledig afgeschakelde stand blijven hangen, dus het stuurslot blijft vrij. Ik spreek een noodsignaal af met de vriend die de Picasso zal besturen (toeter = ho) en ik ga zitten. Behoedzaam rijdt de Picasso weg en kalm komt de Vier in beweging. Onder luid gejoel vanuit de hangplek verlaten we het donkere parkeerterrein.
Leek de afstand vanaf buiten nog heel ruim, vanuit de auto is dit echt niet prettig. Een gesleepte R4 remt en stuurt uiteraard hetzelfde als eentje met draaiende motor, maar het kost me moeite om het touw strak te houden. Met mijn voet boven het rempedaal en mijn hand op de handrem rollen we de straat uit. Gelukkig houdt de bestuurder van de Picasso de snelheid beperkt. Ik verwacht half dat elk moment de complete voorwielophanging onder de auto vandaan gescheurd kan worden, zoals je weleens in die dashcamvideo's uit Rusland ziet. Maar de stabilisatorstang houdt het prima.

Op een paar honderd afstand meter van mijn huis moeten we in een bocht een drempel over. Het touw begint slap te hangen en de Picasso geeft net iets teveel gas. Een luide plonk, en de R4 valt stil. We zetten beide auto's stil langs de weg. Aan mijn knoopkwaliteiten lag het niet: het touw is gewoon geknapt. Hoewel we een tweede touw hebben meegenomen knoop ik hetzelfde touw weer vast onder de R4 en het laatste stukje naar huis gaat zonder problemen. De nieuwe knoop blijkt zichzelf zo strak te hebben gezet dat ik het door moet snijden met een broodmes. Het Viertje mag de nacht gelukkig in ons rustige straatje voor het huis doorbrengen.

En de sleutel?

De lokale sleutelmaker heeft in een wip twee nieuwe sleuteltjes voor me gemaakt. Thuisgekomen blijken ze beiden niet te passen. Ik probeer als laatste poging het mysterieuze tweede sleuteltje dat al sinds de aankoop aan m'n sleutelbos hangt. Zo soepel als het nog nooit gegaan is glijdt het sleuteltje het contactslot in. Gretig doet de startmotor z'n werk, maar de motor slaat niet aan en pas na een paar seconden starten herinner ik me de losgehaalde bobinekabel. Een paar tellen staar ik uit het kleine voorraampje en vraag me af waarom ik in hemelsnaam zo verstrooid ben af en toe. Ik sluit de auto af en loop naar binnen. 'En, passen ze?' vraagt m'n vader. Ik knik.

R4F6GTX Automaat schreef:beetje vet in het contactslot doen. geen WD40 of zoiets maar iets vettigs, olie of nog beter grafiet(vet).

Goed idee! Werkt slotspray ook, of helpt dat alleen tegen dichtvriezen?

dat is inderdaad tegen dichtvriezen maar smeert niet...

Leuk geschreven avontuur

Misschien nog maar een kopie sleutel laten maken van de goed werkende sleutel, en de goed werkende sleutel veilig weg leggen, voor als de kopie sleutel weer versleten is.

Maar een leuk verhaal!

een keer wat anders. Leuk zo.

En mooi dat de 4 weer thuis is en t doet

Bedankt voor de reacties!! Ik heb vandaag een blikje kogellagervet gehaald en daar de sleutel mee ingesmeerd, paar keer open en dicht doen en ze lopen weer als eh.. gesmeerd

Ik heb nog wel meer R4-gerelateerde verhalen, als jullie het leuk vinden kan ik hier vaker wat neertypen.

ja hoor, laat maar komen die verhalen; zo in de wintertijd is het forum toch een dooie boel dus wat leesvoer hier is niet verkeerd...

jelle, altijd leuk.

Al aan het clubblad gedacht? Extra vulling is nooit weg

Alles bij elkaar een leuk avontuur wat goed afgelopen is.
En leuk geschreven!! Top.