Snikken en Grimlachjes, parabels met de 4
Geplaatst: zo jan 22, 2012 4:40 pm
In Utrecht waar ik werk in de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) neemt mijn afdeling de lichtere, kortdurende zorg voor haar rekening maar we zitten pal naast de psychiatrie (long stay). Ook ik ben daar weleens te vinden en als ik buiten een sigaretje rook dan heb ik altijd (laten we hem Ben noemen) Ben achter me aan als mijn vaste sigarettenbietser. Ben woont er al lang en hij is ooit opgenomen met een persoonlijkheidsstoornis met paranoïde wanen. Daar kon hij vroeger nog weleens aardig agressief van worden. In de woongroep kennen ze hem wel, hij steekt altijd lange preken af en uit de meest wilde beschuldigen tegen zijn medebewoners. Zij stelen zijn geld, zitten achter hem aan, ontvreemden bestek uit de gemeenschappelijk keuken en luisteren niet naar zijn bezwaren. Hij is ervan overtuigd dat de hele wereld tegen Ben is.
Ben is bewerkelijk en eigenlijk alleen goed te pruimen als hij goed op medicatie zit, Meestal laat die toch op het terrein luidruchtig van zich horen over de bewoners en begeleiders en het vermeende onrecht dat hem voortdurend wordt aangedaan.
Maar Ben is ook een autoliefhebber en op goede dagen bewondert hij steevast mijn voitures waarmee ik mij in Utrecht vertoon. Dan lopen we samen even naar de Renault 4.
Hij is er vol verhalen over, zijn vader had er vroeger eentje en hij inspecteert de mijne altijd uitgebreid. Een Spaanse, zegt die dan, temperamentvol en bijzonder. Gaat zeker als de brandweer. Dan is Ben blij en ik ben blij voor hem. Op dat moment ontsnapt die even aan zichzelf en zijn wanen, dan heeft die een goede tijd.
Dan denk ik soms, wat zo'n autootje niet kan bewerkstelligen!
Ben is bewerkelijk en eigenlijk alleen goed te pruimen als hij goed op medicatie zit, Meestal laat die toch op het terrein luidruchtig van zich horen over de bewoners en begeleiders en het vermeende onrecht dat hem voortdurend wordt aangedaan.
Maar Ben is ook een autoliefhebber en op goede dagen bewondert hij steevast mijn voitures waarmee ik mij in Utrecht vertoon. Dan lopen we samen even naar de Renault 4.
Hij is er vol verhalen over, zijn vader had er vroeger eentje en hij inspecteert de mijne altijd uitgebreid. Een Spaanse, zegt die dan, temperamentvol en bijzonder. Gaat zeker als de brandweer. Dan is Ben blij en ik ben blij voor hem. Op dat moment ontsnapt die even aan zichzelf en zijn wanen, dan heeft die een goede tijd.
Dan denk ik soms, wat zo'n autootje niet kan bewerkstelligen!
mooi vak, die geestelijke gezondheidszorg. 
vooral de aanhanger deed het hem. Die wilde hij wel hebben, maar helaas...