Stoepsleutelen
Geplaatst: za jan 27, 2018 2:57 pm
Als eigenaar van een oude auto kun je eigenlijk niet zonder sleutelplek. Als die plek overdekt is, met verwarming, stroom en misschien zelfs een hefbrug, dan heb je het goed voor elkaar. Helaas zijn dit soort plekken in de Randstad schaars. Of, beter gezegd: als je als oldtimerliefhebber voor een R4 kiest is de kans groot dat dat soort luxe niet in je budget zit.
Heeft het sleutelen langs de stoeprand dan alleen maar nadelen? Wel meer nadelen dan voordelen, dat zeker. Voordat je aan een klus begint moet je toch wel een plannetje hebben over hoe je de boel veilig kunt achterlaten als je het niet voor het donker af krijgt. Gelukkig is die definitie van veilig in mijn woonwijk anders dan in bepaalde wijken in bepaalde steden. Ik leg mijn gereedschap misschien nog uit het zicht, maar hou regelmatig dagenlang de deurtjes los van het slot.
De voordelen, vraag je? Je oogst interesse vanuit voorbijgangers. Soms zelfs bewondering. Of medelijden. Een raar oud autootje zonder wielen op assteunen ziet er algauw erg imposant uit. Als je dan zelf tot aan je middel onder de auto ligt met ingewikkeld uitziend gereedschap om je heen heb je het al helemaal gemaakt. Dat je in feite niet goed weet wat je aan het doen bent en achteraf had gewild dat je er niet aan was begonnen en de auto liever naar de garage had gebracht vertel je er natuurlijk niet bij. Heeft ook geen zin; zonder draaiende wielen op z'n minst is de boel weinig mobiel en móet je het wel zelf afmaken.
'Kun je die gele lampjes nog krijgen?' hoor ik ergens twee meter boven me iemand zeggen. Ik steek mijn met olie, herfstblaadjes en zand besmeurde hoofd van onder de auto vandaan. 'Die gele?' vraag ik. De man, van een leeftijd die doet vermoeden dat hij tot diep in zijn werkzame leven met de huidige klassiekertjes rond heeft gereden, vertelt dat hij er thuis nog wel eentje heeft liggen. Die komt hij binnenkort wel even langsbrengen.
De auto rijdt weer. Alle wielen zitten er weer op, dat was de afgelopen week wel anders. Een moeder uit de buurt met een kleuter aan de hand loopt voorbij. 'Kijk mama, de auto heeft weer wielen!'.
Ik durf zo langzamerhand de tweede poging voor de APK wel weer te wagen. Gelukkig zit de garage letterlijk om de hoek.
De deurbel gaat. De oudere man van vorige week staat voor de deur. Het is precies het juiste lampje, in een mooi origineel doosje. Misschien zelfs wel te mooi om te gebruiken.
Heeft het sleutelen langs de stoeprand dan alleen maar nadelen? Wel meer nadelen dan voordelen, dat zeker. Voordat je aan een klus begint moet je toch wel een plannetje hebben over hoe je de boel veilig kunt achterlaten als je het niet voor het donker af krijgt. Gelukkig is die definitie van veilig in mijn woonwijk anders dan in bepaalde wijken in bepaalde steden. Ik leg mijn gereedschap misschien nog uit het zicht, maar hou regelmatig dagenlang de deurtjes los van het slot.
De voordelen, vraag je? Je oogst interesse vanuit voorbijgangers. Soms zelfs bewondering. Of medelijden. Een raar oud autootje zonder wielen op assteunen ziet er algauw erg imposant uit. Als je dan zelf tot aan je middel onder de auto ligt met ingewikkeld uitziend gereedschap om je heen heb je het al helemaal gemaakt. Dat je in feite niet goed weet wat je aan het doen bent en achteraf had gewild dat je er niet aan was begonnen en de auto liever naar de garage had gebracht vertel je er natuurlijk niet bij. Heeft ook geen zin; zonder draaiende wielen op z'n minst is de boel weinig mobiel en móet je het wel zelf afmaken.
'Kun je die gele lampjes nog krijgen?' hoor ik ergens twee meter boven me iemand zeggen. Ik steek mijn met olie, herfstblaadjes en zand besmeurde hoofd van onder de auto vandaan. 'Die gele?' vraag ik. De man, van een leeftijd die doet vermoeden dat hij tot diep in zijn werkzame leven met de huidige klassiekertjes rond heeft gereden, vertelt dat hij er thuis nog wel eentje heeft liggen. Die komt hij binnenkort wel even langsbrengen.
De auto rijdt weer. Alle wielen zitten er weer op, dat was de afgelopen week wel anders. Een moeder uit de buurt met een kleuter aan de hand loopt voorbij. 'Kijk mama, de auto heeft weer wielen!'.
Ik durf zo langzamerhand de tweede poging voor de APK wel weer te wagen. Gelukkig zit de garage letterlijk om de hoek.
De deurbel gaat. De oudere man van vorige week staat voor de deur. Het is precies het juiste lampje, in een mooi origineel doosje. Misschien zelfs wel te mooi om te gebruiken.