Van 'BeBe' naar 'la Bella Señora'
Geplaatst: ma jan 27, 2020 5:38 pm
Op aansporing van Bertje zal ik ook maar eens wat ruchtbaarheid geven aan het anti-aging project van mijn fourgonnetje of liever gezegd furgoneta, want het is een spaanse. Geen R2102, R2103, R2104, R2105 of R2106, laat staan R2391 or R2392 en wat allemaal nog meer dus maar R2108, nog preciezer R2108S want het is een verhoogde (sobre-elevada of sûrélevée zoals de Fransen zeggen). Wie het forum een beetje heeft gevolgd sinds 2010 kent de meeste details al wel. Ik heb hem in dat jaar samen met Boerammetje opgehaald uit Vaciamadrid, een gehucht net ten zuiden van Madrid. Heen gevlogen, terug gereden. Het hele verhaal heeft in 2011 in 4L Magazine 24 gestaan en wie dat nog eens terug wenst te lezen in het Frans kan hier terecht voor de PDF of op mijn website in het Engels. En, voor wie een hekel aan lezen hebben, er is ook een filmpje op Youtube. Enigszins tot mijn verbazing stond hetzelfde artikel trouwens afgelopen december nogmaals in 4L Magazine – op veler verzoek zullen we maar denken.
Waarom een Spaanse bestel?
Waarom al die moeite zou je zeggen, je kan ze dichterbij ook wel vinden in Frankrijk. Welnu, ik had al een Spaanse 4TL, ben sowieso fan van Spaanse viertjes, en een verhoogde bestel is iets wat je niet vaak tegen komt, in ieder geval niet in Nederland tot Schoapke het in zijn hoofd haalde er ook een op te halen, en verder Zwergje en MaartenBokslag maar die hebben een F6 en dat is toch anders. En ja, vooral ook het feit dat ze in Spanje in de bestelletjes in 1971 (modeljaar 1972 trouwens) nog steeds de 1e grille (tot en met 1977) en het 1e dashboard (tot en met 1972) inbouwden. Wat wil je nog meer?
En, was het wat?
Ik had het ding destijds op basis van wat foto’s gekocht, en het was wel spannend om hem voor het eerst in het echt te zien. Het viel allemaal niet tegen al was de lak toch wel wat slechter dan je op de foto’s kon zien. Maar wat wil je van een auto die sinds 1971 in Spanje rond heeft gereden als gebruikswagen op het platteland. Verschillende delen waren in de loop der jaren overgekwast en gerold, vaak in het wit, soms ook in groen, zwart of bruin, zowel met lak als een goedje dat misschien meer aan grove stuc doet denken. Aan de binnenkant, over de wielkasten, was een soort plastic pantserlaag aangebracht, misschien anti-dreun, maar in de praktijk toch vooral om vocht vast te houden zoals bleek na het met enige moeite verwijderen. Overigens was de technische staat verder helemaal niet slecht. We hadden onderweg naar Nederland wel de aandrijfassen vervangen, maar verder weinig roest te zien behalve rond de wieldraagarmen, in de wielkast en een van de driehoekjes die verfrommeld was. Die zijn ook al snel vervangen door Roberto, ergens in 2013, tegelijk met de vrachtwagenspiegels (d’époque, dat wel) die de vorige eigenaar had gemonteerd. Handig, dat zeker, maar er horen gewoon ronde op.
De eerste eigenaar:
Wat ook leuk is: op de portieren zaten stickers ‘Vilada B – agricolas y ganaderos’. Het laatste betekent zoveel als ‘landbouw en veeteelt’ en is er misschien een verklaring voor dat er in de loop der jaren nogal wat herstelwerk aan de lak was verricht. Ik had me jarenlang niet afgevraagd wat Vilada nou was. Ja, B is Barcelona, daar kwam hij oorspronkelijk vandaan, het nummerbord was ook B3407B. Vilada blijkt een klein plaatsje in Catalonië te zijn, wat ook op de originele papieren stond. Ik heb vorig jaar een brief gestuurd naar de eerste eigenaar, die nog in het telefoonboek bleek te staan. Helaas was hij een paar jaar terug overleden, maar ik kreeg een aardig briefje terug van zijn dochter, die zich hun eerste auto nog goed herinnerde. Het nummerbord B3407B had de auto zijn bijnaam ‘bebe’ gegeven. Overigens had de tweede eigenaar de auto ‘la bella signora’ gegeven.
En nu de restauratie:
Goed, na er een jaar of 8 in rond te hebben gereden, uiteraard alleen in de zomer, met veel plezier was toch de keuze: doorrijden en het verdere verval accepteren, of restaureren. Eind 2018 dus toch maar de beslissing genomen, en hij staat inmiddels ruim een jaar bij de spuiter en het resultaat is dat ze 2 deuren blank hebben gekrabt. Ik weet dat ze zelden op enige haast te betrappen zijn, maar het werk dat ze leveren is tiptop. Dilemma was trouwens wel welke kleur het zou worden. Origineel waren Spaanse viertjes in die tijd allemaal wit, maar vanaf 1975 werden ze ook geleverd in het mooie ‘amarillo eresma’ (dat is de kleur die de ‘carniceria’ van Schoapke ook heeft). Lang gedacht, maar hij moet toch origineel blijven, vind ik leuker.
Waarom een Spaanse bestel?
Waarom al die moeite zou je zeggen, je kan ze dichterbij ook wel vinden in Frankrijk. Welnu, ik had al een Spaanse 4TL, ben sowieso fan van Spaanse viertjes, en een verhoogde bestel is iets wat je niet vaak tegen komt, in ieder geval niet in Nederland tot Schoapke het in zijn hoofd haalde er ook een op te halen, en verder Zwergje en MaartenBokslag maar die hebben een F6 en dat is toch anders. En ja, vooral ook het feit dat ze in Spanje in de bestelletjes in 1971 (modeljaar 1972 trouwens) nog steeds de 1e grille (tot en met 1977) en het 1e dashboard (tot en met 1972) inbouwden. Wat wil je nog meer?
En, was het wat?
Ik had het ding destijds op basis van wat foto’s gekocht, en het was wel spannend om hem voor het eerst in het echt te zien. Het viel allemaal niet tegen al was de lak toch wel wat slechter dan je op de foto’s kon zien. Maar wat wil je van een auto die sinds 1971 in Spanje rond heeft gereden als gebruikswagen op het platteland. Verschillende delen waren in de loop der jaren overgekwast en gerold, vaak in het wit, soms ook in groen, zwart of bruin, zowel met lak als een goedje dat misschien meer aan grove stuc doet denken. Aan de binnenkant, over de wielkasten, was een soort plastic pantserlaag aangebracht, misschien anti-dreun, maar in de praktijk toch vooral om vocht vast te houden zoals bleek na het met enige moeite verwijderen. Overigens was de technische staat verder helemaal niet slecht. We hadden onderweg naar Nederland wel de aandrijfassen vervangen, maar verder weinig roest te zien behalve rond de wieldraagarmen, in de wielkast en een van de driehoekjes die verfrommeld was. Die zijn ook al snel vervangen door Roberto, ergens in 2013, tegelijk met de vrachtwagenspiegels (d’époque, dat wel) die de vorige eigenaar had gemonteerd. Handig, dat zeker, maar er horen gewoon ronde op.
De eerste eigenaar:
Wat ook leuk is: op de portieren zaten stickers ‘Vilada B – agricolas y ganaderos’. Het laatste betekent zoveel als ‘landbouw en veeteelt’ en is er misschien een verklaring voor dat er in de loop der jaren nogal wat herstelwerk aan de lak was verricht. Ik had me jarenlang niet afgevraagd wat Vilada nou was. Ja, B is Barcelona, daar kwam hij oorspronkelijk vandaan, het nummerbord was ook B3407B. Vilada blijkt een klein plaatsje in Catalonië te zijn, wat ook op de originele papieren stond. Ik heb vorig jaar een brief gestuurd naar de eerste eigenaar, die nog in het telefoonboek bleek te staan. Helaas was hij een paar jaar terug overleden, maar ik kreeg een aardig briefje terug van zijn dochter, die zich hun eerste auto nog goed herinnerde. Het nummerbord B3407B had de auto zijn bijnaam ‘bebe’ gegeven. Overigens had de tweede eigenaar de auto ‘la bella signora’ gegeven.
En nu de restauratie:
Goed, na er een jaar of 8 in rond te hebben gereden, uiteraard alleen in de zomer, met veel plezier was toch de keuze: doorrijden en het verdere verval accepteren, of restaureren. Eind 2018 dus toch maar de beslissing genomen, en hij staat inmiddels ruim een jaar bij de spuiter en het resultaat is dat ze 2 deuren blank hebben gekrabt. Ik weet dat ze zelden op enige haast te betrappen zijn, maar het werk dat ze leveren is tiptop. Dilemma was trouwens wel welke kleur het zou worden. Origineel waren Spaanse viertjes in die tijd allemaal wit, maar vanaf 1975 werden ze ook geleverd in het mooie ‘amarillo eresma’ (dat is de kleur die de ‘carniceria’ van Schoapke ook heeft). Lang gedacht, maar hij moet toch origineel blijven, vind ik leuker.